|
Home
|
Fotoalbum
|
Videoalbum
|
Stats
|
Beheer
|
Weblog Frontpage
|
Borsato weblog maken?
|
Help
|
Borsato.nl
|
Login
|
Mobiel
| Zet
javascript uit
Zwaartekracht
De zwaartekracht of gravitatie is een aantrekkende kracht die twee massa's op elkaar uitoefenen. De zwaartekracht is een van de vier natuurkrachten. Op het niveau van atomen is deze kracht zeer klein, maar hij neemt evenredig toe met de massa en is er dus de oorzaak van dat alles op aarde een neerwaartse kracht ondervindt.
Zwaartekracht vind je tussen álles wat massa heeft. Tussen de aarde en andere voorwerpen. Als de voorwerpen meer massa hebben (in de volksmond: zwaarder zijn) trekken ze elkaar sterker aan. Nou is onze aarde niet zo heel regelmatig opgebouwd. Op sommige plekken vind je grote granietmassa's onder het aardoppervlak, op andere een zeer poreuze kalksteen bijvoorbeeld. Dat betekent dat de aarde niet op iedere plek even zwaar is. De rest van de aarde telt ook mee, maar dat wat direct onder je voeten ligt telt wat meer mee omdat het zo dichtbij is. Dat zorgt voor heel plaatselijke, kleine afwijkingen van de gemiddelde zwaartekracht.  Bovenstaande formule maakt natuurlijk alles volkomen duidelijk.  Wanneer je iets lichts laat vallen (een veertje) zal hij langzamer naar beneden vallen dan wanneer je iets zwaarders (een moeder op een sleetje) een berg afduwt. De aantrekkingskracht (ik ben nu eenmaal heel aantrekkelijk) zorgt ervoor dat de snelheid hoger zal zijn dan wanneer een klein 11-jarige meisje op datzelfde sleetje naar beneden glijdt. Zij zal kunnen remmen met haar voeten en ruim op tijd voor de sloot kunnen afstappen. Met zwaardere moeders die min of meer gelanceerd worden heb je andere technieken nodig. Bijvoorbeeld de ?ik laat me in paniek maar vallen in de hoop dat ik niet in de sloot val?. Een andere tip: laat je kinderen aan krachttraining doen en laat ze geen gladde schoenen dragen. Een klein instructiefilmpje zie je hieronder... xx N.
Het is een tijdje terug...
... dat ik je zag
Alle goede voornemens ten spijt, ik ben hier wederom een tijdje niet geweest. De reden is voor de mensen die me volgen op Twitter, of in mijn linkermenubalk de tweets lezen, waarschijnlijk wel duidelijk: het gaat thuis niet zo lekker. En met 'thuis' bedoel ik de chronische depressie van mijn man. Hij is al bijna zes jaar ziek. En het gaat niet goed. Dat gaat het al heel lang niet. Eigenlijk nu een meer dan een jaar. In het voorjaar hoopte ik op verbetering maar die kwam niet. In de zomer besloot Arno toch maar van medicatie te veranderen omdat de huidige medicijnen hem niet gaven wat hij nodig had. Afbouwen, paar weken 'clean' zijn, weer opbouwen, het was allemaal gewoon moeilijk. Voor hem, maar steeds vaker ook voor de rest van het gezin. We hebben een moeilijke maar noodzakelijke beslissing genomen. Arno is vorige week opgenomen. In de weekenden is hij thuis, en nu vanwege Kerst zelfs extra lang, maar door de weeks is hij niet thuis. Hij werkt aan zijn herstel, wij komen op adem. Ik heb een heel emotioneel weekje achter de rug. Ik ben een sterke vrouw en ik kan goed relativeren. Ik wist altijd precies wat nodig was om de boel draaiende te houden. Maar hoewel ik dat nog altijd wist, ontbrak het me aan de energie om alles te doen zoals ik het wilde. Arno's ziekte, of zoals de psychiater het onlangs zo mooi verwoordde: de terrorist die Arno's depressie is, nam langzaam bezit van mijn hele leven. Van mijn leven, mijn gezin, mijn huis, mijn gevoel van veiligheid. Het ging gewoon niet langer. Ik heb mijn verdriet van de week losgelaten. Eruit gegooid. Ik heb bijna twee dagen non-stop gehuild. En ook nu is er weinig voor nodig om me te laten huilen. Ik krijg steun uit onverwachte hoek (snik) , ik krijg onbegrip van mensen waar ik het van verwachtte (snik) en mijn liefste vrienden staan voor me klaar (dubbelsnik). Alle emoties komen om niets boven drijven en alles voelt heel intens. Mijn verdriet maar ook mijn vreugde. Mijn angst maar ook mijn liefde. Arno is nu thuis voor het weekend. We hebben elkaar vastgehouden, gehuild en gekust en ik weet opnieuw: ik wil hem niet kwijt. Ik heb honderd keer liever een moeilijke relatie met Arno dan lekker makkelijk en ontspannen zonder hem. Maar we zijn er nog lang niet. We hebben een lange, zware weg te gaan wil dit werken. Maar we gaan ervoor. Allebei.
xx N.
|
|||
|
|
RSS Weblog
Techniek & Webdesign : Qball Internet BV
Marco Borsato - Borsato.nl