Vandaag was de presentatie van het Plan van Aanpak dat ik samen met drie studiegenoten heb geschreven.
Het belangrijkste leerdoel was het samenwerken, maar uiteindelijk vreet het schrijven van het Plan van Aanpak het meeste energie.
Al moet ik zeggen dat het resultaat prima is en we er vandaag ook veel complimenten over kregen. Uiteindelijk hebben we een 8 gehaald en zijn we zeer tevreden.
Ik ben dus met mooie cijfers mijn eerste schooljaar doorgekomen en ik ben erg tevreden.
Eindelijk .... eindelijk kan ik genieten van 'vakantie'.
Wel relatief natuurlijk, want ik moet gewoon werken, maar om weer vrije avonden en weekenden te hebben is toch heel erg prettig.

Ik heb in ieder geval bewezen dat ik geen dom blondje ben, in tegenstelling tot dit exemplaar:

Ik kende hem niet, maar het is een bekende komiek/tv-host in de VS.
Evelyn vond dat ik deze video's moest zien.
Jimmy Kimmel date Sarah Silverman, ook een comedienne. Elke talkshow van Jimmy Kimmel werd afgesloten met de woorden "My apoligies to Matt Damon, but we ran out of time".
Sarah maakte deze video, omdat hun relatie wat minder ging  :

Ik geloof dat Marco de druk een beetje opvoert voor me door me op de tweede plaats van zijn favorieten te zetten.
Ik kreeg al wat berichtjes van medeloggers die me feliciteerden met mijn tweede plekje bij Marco's favorieten. Tja als ik bij Marco's favorieten sta moet er wel een updateje staan.
Mijn schoonzus mailde me vanochtend dat ze al een maand niks op mijn logje had gelezen .... een maand? ....... zo lang ben ik nog nooit logloos geweest.

Het plaatsje bij de favorieten is het laatste duwtje dat ik nodig heb.

Ik heb het druk gehad de afgelopen weken, heel erg druk, zo druk dat ik eczeem in mijn knieholtes en op mijn kin heb (al heb ik op mijn werk verteld dat het door wat anders komt, waardoor al mijn collega's alleen maar aan seks kunnen denken wanneer ze mijn eczeem zien).

Ik heb moeten leren voor mijn examen privaatrecht, waar ik een 7,2 voor heb gehaald. Ik heb met wat studiegenoten een Plan van Aanpak moeten afleveren voor een Coördinatiepunt Welstand in Amsterdam. Het was een opdracht van mijn werkgever, waardoor ik mij extra betrokken voelde en er meer mee bezig was dan de anderen. Wat niet erg is, maar het kwam er wel weer bij. Voor dit plan van aanpak moet a.s. donderdag nog een presentatie worden gegeven, waarvoor ook een flinke voorbereiding nodig is. Dus nog vijf dagen en dan heb ik drie maanden geen school meer aan mijn hoofd. Ach, ik hoef nog maar twee jaar.